آب موردنیاز، نیاز آبی ، پن من مانتیث
مجید علی حوری
چکیده
با تنظیم صحیح برنامه آبیاری گیاهان بر اساس تعیین دقیق نیاز آبی هر گیاه، میتوان میزان مصرف آب و اتلاف آن را در کشاورزی کاهش داد. به منظور تعیین نیاز آبی و ضریب گیاهی درختان خرمای رقم برحی، سه لایسیمتر زهکش‌دار برای اندازه‌گیری تبخیر و تعرق درختان خرما در نظر گرفته شد. میزان تبخیر و تعرق نخل خرما با استفاده از رابطه بیلان آب در خاک ...
بیشتر
با تنظیم صحیح برنامه آبیاری گیاهان بر اساس تعیین دقیق نیاز آبی هر گیاه، میتوان میزان مصرف آب و اتلاف آن را در کشاورزی کاهش داد. به منظور تعیین نیاز آبی و ضریب گیاهی درختان خرمای رقم برحی، سه لایسیمتر زهکش‌دار برای اندازه‌گیری تبخیر و تعرق درختان خرما در نظر گرفته شد. میزان تبخیر و تعرق نخل خرما با استفاده از رابطه بیلان آب در خاک و میزان تبخیر و تعرق مرجع از روش پنمن-مانتیث تعیین شد. بر پایه نتایج، مقدار نیاز آبی نخل شش، هفت و هشت ساله خرما به ترتیب معادل 1493، 1613 و 1695 میلی‌متر بود، در حالی که مقدار تبخیر و تعرق مرجع در سالهای مذکور به ترتیب معادل 2070، 1950 و 1945 میلی‌متر برآورد شد. میزان افزایش سالانه نیاز آبی نخل خرما از سال ششم به هفتم رشد برابر 8% و از سال هفتم به هشتم رشد برابر 7/8% بود. مقدار ضریب گیاهی نخل شش ساله خرما، بین 0/54 تا 0/80 در نوسان بود. کمترین مقدار ضریب گیاهی در آبانماه و بیشترین مقدار آن در ماههای خرداد و تیر بود. اما مقدار ضریب گیاهی نخل هفت ساله خرما، از 0/62 تا 0/97 و نخل هشت ساله خرما از 0/47 تا 1/01 متغیر بود. کمترین مقدار ضریب گیاهی برای سالهای هفتم و هشتم رشد به ترتیب در ماههای آبان و آذر و بیشترین مقدار این ضریب برای سالهای مذکور در مردادماه بود.
مجید علی حوری
چکیده
یکی از روش‌های مدیریتی در استفاده از منابع آب شور، اختلاط یا تلفیق آب شور و غیرشور می‌باشد. این تحقیق به منظور بررسی اثرات استفاده تلفیقی از آب شور و غیرشور روی رشد پاجوش‌های خرمای رقم برحی، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار به مدت یک سال اجرا شد. شش تیمار آزمایشی شامل: =T1آبیاری با آب رودخانه کارون (3/2 دسی زیمنس بر متر)، ...
بیشتر
یکی از روش‌های مدیریتی در استفاده از منابع آب شور، اختلاط یا تلفیق آب شور و غیرشور می‌باشد. این تحقیق به منظور بررسی اثرات استفاده تلفیقی از آب شور و غیرشور روی رشد پاجوش‌های خرمای رقم برحی، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار به مدت یک سال اجرا شد. شش تیمار آزمایشی شامل: =T1آبیاری با آب رودخانه کارون (3/2 دسی زیمنس بر متر)، =T2آبیاری با آب رودخانه کارون و آب شور پنج دسی زیمنس بر متر (با نسبت حجمی دو به یک)، =T3آبیاری با آب رودخانه کارون و آب شور هشت دسی زیمنس بر متر (با نسبت حجمی دو به یک)، =T4آبیاری با آب رودخانه کارون و آب شور پنج دسی زیمنس بر متر (با نسبت حجمی یک به دو)، =T5آبیاری با آب رودخانه کارون و آب شور هشت دسی زیمنس بر متر (با نسبت حجمی یک به دو) و =T6آبیاری با آب شور پنج دسی زیمنس بر متر بودند. میزان آب آبیاری با روش تشت تبخیر فائو برآورد شد. نتایج نشان داد که تیمارهای آبیاری بر صفات رویشی گیاه اثر معنیداری در سطح احتمال یک درصد داشتند. طول برگ، تعداد برگچه و ماده تر و خشک اندام هوایی گیاه در تیمار T1 فقط با تیمار T2 اختلاف معنیداری نداشت. میزان کاهش تعداد برگ و برگچه گیاه در تیمار T6 به ترتیب 9/64% و 2/58% نسبت به آبیاری با تیمار T1 بود، در حالی که این میزان در تیمار T2 به ترتیب به صفر و 2/8% رسید. همچنین ماده تر و خشک گیاه در تیمار T6 به ترتیب 7/64% و 5/67% کاهش یافت، ولی در آبیاری با تیمار T2 به ترتیب فقط 7/7% و 6/8% نسبت به آبیاری با آب رودخانه کارون کمتر شد.
مجید علی حوری
چکیده
تعیین نیاز آبی گیاهان به منظور استفاده بهینه از منابع آب در بخش کشاورزی از اهمیت بسیاری برخوردار است. به منظور تعیین نیاز آبی و ضریب گیاهی خرمای رقم برحی در سالهای اول تا سوم رشد رویشی، یک لایسیمتر زهکش‌دار برای اندازه‌گیری تبخیر-تعرق مرجع و سه لایسیمتر زهکش‌دار برای اندازه‌گیری تبخیر-تعرق خرما در نظر گرفته شدند. میزان تبخیر-تعرق ...
بیشتر
تعیین نیاز آبی گیاهان به منظور استفاده بهینه از منابع آب در بخش کشاورزی از اهمیت بسیاری برخوردار است. به منظور تعیین نیاز آبی و ضریب گیاهی خرمای رقم برحی در سالهای اول تا سوم رشد رویشی، یک لایسیمتر زهکش‌دار برای اندازه‌گیری تبخیر-تعرق مرجع و سه لایسیمتر زهکش‌دار برای اندازه‌گیری تبخیر-تعرق خرما در نظر گرفته شدند. میزان تبخیر-تعرق مرجع و خرما با استفاده از رابطه بیلان آب در خاک تعیین شد. نتایج نشان داد که مقدار تبخیر-تعرق مرجع در سالهای اول تا سوم به ترتیب معادل 2105، 1827 و 8/2021 میلی‌متر شد. در حالی که مقدار تبخیر-تعرق خرما در سالهای اول تا سوم رشد به ترتیب معادل 3/274، 7/402 و 2/597 میلی‌متر بود، به‌طوری که مقدار افزایش سالانه تبخیر-تعرق گیاه به ترتیب برابر 8/46% و 3/48% بود. مقدار ضریب گیاهی خرمای رقم برحی برای سال اول رشد، بین 08/0 تا 18/0 در نوسان بود. کمترین مقدار ضریب گیاهی در اسفند ماه و بیشترین مقدار آن در مهر و دی ماه وجود داشت. اما مقدار ضریب گیاهی برای سال دوم از 10/0 تا 30/0 و برای سال سوم از 19/0 تا 43/0 متغیر بود. بیشترین مقدار ضریب گیاهی برای سال دوم در مرداد و دی ماه و برای سال سوم در آبان ماه و کمترین مقدار آن برای هر دو سال در اسفند ماه بود. علت اصلی تفاوت مقادیر نیاز آبی و ضریب گیاهی خرما بین سالهای اول تا سوم را میتوان افزایش سن گیاه و رشد رویشی آن دانست.
مجید علی حوری؛ عزیز تراهی؛ حجت دیالمی
چکیده
کشت گیاهان متحمل به شوری می‌تواند راه‌حل مناسبی برای استفاده از منابع آب شور باشد. به منظور شناسایی پایه‌های متحمل به شوری در درخت کُنار، این تحقیق به روش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو عامل شوری آب آبیاری و گونه درخت کُنار در سه تکرار اجرا گردید. شوری آب آبیاری در چهار سطح 3/0، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر و گونه درخت کنار در ...
بیشتر
کشت گیاهان متحمل به شوری می‌تواند راه‌حل مناسبی برای استفاده از منابع آب شور باشد. به منظور شناسایی پایه‌های متحمل به شوری در درخت کُنار، این تحقیق به روش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو عامل شوری آب آبیاری و گونه درخت کُنار در سه تکرار اجرا گردید. شوری آب آبیاری در چهار سطح 3/0، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر و گونه درخت کنار در سه سطح شامل موریتانی، رملیک و کُنار بومی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تیمارهای شوری آب آبیاری اثر معنیداری در سطح احتمال پنج درصد بر ارتفاع نهال، تعداد برگ، کلروفیل برگ، قطر ساقه و غلظت نیتروژن، سدیم و کلسیم برگ داشتند. بین گونه‌های مختلف کُنار از نظر صفات رویشی و غلظت نیتروژن و سدیم برگ اختلاف معنیداری در سطح احتمال پنج درصد وجود داشت. اثرات متقابل تیمارهای شوری آب آبیاری و گونه کُنار نیز بر صفات رویشی و غلظت نیتروژن، سدیم و کلسیم برگ در سطح احتمال پنج درصد معنیدار گردید. با رسیدن شوری آب آبیاری به نه دسی زیمنس بر متر، تعداد برگ و قطر ساقه کاهش معنیدار و غلظت سدیم برگ افزایش معنیدار یافت. تعداد برگ در گونه‌های مختلف با افزایش شوری آب آبیاری از سه دسی زیمنس بر متر به شش و نه دسی زیمنس بر متر، به ترتیب 8/3 تا 4/8 درصد و 1/25 تا 3/41 درصد کمتر شد. قطر ساقه نیز در گونه‌های مختلف با افزایش شوری آب آبیاری از سه دسی زیمنس بر متر به شش و نه دسی زیمنس بر متر، به ترتیب 7/1 تا 1/28 درصد و 30 تا 9/77 درصد کمتر شد. در حالی که غلظت سدیم برگ در گونه‌های مختلف با افزایش شوری آب آبیاری از سه دسی زیمنس بر متر به شش و نه دسی زیمنس بر متر، به ترتیب 67/1 تا 73/2 برابر و 64/1 تا 36/3 برابر شد. یافته‌های این پژوهش نشان داد که منابع آب شور می‌توانند در آبیاری نهالهای کُنار مورد استفاده قرار گیرند.
عبدالحمید محبی؛ مجید علی حوری
چکیده
بحران کم آبی در مناطق مختلف کشور و کاهش کیفیت و شور شدن منابع خاک و آب موجب شده است تا سطح وسیعی از اراضی کشاورزی در معرض نابودی قرار گیرد. با توجه به این محدودیت‌ها، افزایش تولید محصول به ازای واحد حجم آب مصرفی نیازمند برنامهریزی دقیق‌تر برای انتخاب روش مناسب آبیاری جهت استفاده بهینه از منابع آب موجود در بخش کشاورزی است. بدین منظور ...
بیشتر
بحران کم آبی در مناطق مختلف کشور و کاهش کیفیت و شور شدن منابع خاک و آب موجب شده است تا سطح وسیعی از اراضی کشاورزی در معرض نابودی قرار گیرد. با توجه به این محدودیت‌ها، افزایش تولید محصول به ازای واحد حجم آب مصرفی نیازمند برنامهریزی دقیق‌تر برای انتخاب روش مناسب آبیاری جهت استفاده بهینه از منابع آب موجود در بخش کشاورزی است. بدین منظور این آزمایش طی چهار سال در ایستگاه تحقیقات کشاورزی حاجی آباد هرمزگان در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با چهار تیمار آبیاری شامل روش آبیاری سطحی و قطره‌ای با میزان آب معادل 75 و 100 درصد تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس A در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد به رغم مصرف مقادیر متفاوت آب در تیمارهای آبیاری، اختلاف معنیداری در عملکرد میوه و صفات رویشی شامل تعداد برگ، تعداد برگچه، محیط تنه و سطح سایهانداز وجود نداشت. علت احتمالی این موضوع می‌تواند برآورد بیشتر نیاز آبی نخل در روش تشت تبخیر از نیاز واقعی آن باشد. اما بین مقدار بهرهوری آب در تیمارهای آبیاری اختلاف معنیداری در سطح احتمال یک درصد وجود داشت. بیشترین و کمترین مقدار بهرهوری آب به ترتیب از تیمار آبیاری قطره‌ای با میزان آب معادل 75% و تیمار آبیاری سطحی با میزان آب معادل 100% تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس A به دست آمد. بنابراین آبیاری با روش قطره‌ای و به عمق معادل 75% تبخیر تجمعی از تشت کلاس A برای آبیاری نخلستان‌ها توصیه گردید.
عبدالامیر رهنما؛ عبدالحمید محبی؛ مجید علی حوری
چکیده
نهالهای حاصل از کشت بافت نخل خرما، به واسطه داشتن سیستم ریشهای قوی به خوبی در زمین اصلی مستقر و رشد رویشی مناسبی دارند. یکی از ضعفهای استفاده از این تکنیک ، کاهش احتمالی عملکرد در سالهای اولیه باردهی می باشد. این آزمایش، با هدف بررسی امکان افزایش باردهی و عملکرد ، در قالب طرح ...
بیشتر
نهالهای حاصل از کشت بافت نخل خرما، به واسطه داشتن سیستم ریشهای قوی به خوبی در زمین اصلی مستقر و رشد رویشی مناسبی دارند. یکی از ضعفهای استفاده از این تکنیک ، کاهش احتمالی عملکرد در سالهای اولیه باردهی می باشد. این آزمایش، با هدف بررسی امکان افزایش باردهی و عملکرد ، در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی به روش کرتهای یک بار خرد شده با سه دور آبیاری7، 14و 21 روز یکبار در کرتهای اصلی و سه سطح تغذیه کامل، تغذیه به میزان 30% کمتر و بیشتر از تیمار شاهد در کرتهای فرعی در سه فصل متوالی طی سالهای 89-1387 در اهواز اجرا گردید. نتایج نشان داد که تیمار آبیاری بر میزان کلروفیل و کلیه صفات رویشی به جز طول برگ اثر معنیدار داشت. دور آبیاری کمتر سبب افزایش ارتفاع و قطر تنه، میزان کلروفیل، تعداد و عرض برگ و تعداد برگچه گردید، ولی بر صفات زایشی تاثیر معنیداری نداشت. افزایش سطح تغذیه نیز سبب افزایش معنیدار عرض و میزان کلروفیل برگ گردید. ولی سطح تغذیه 30% کمتر از شاهد سبب افزایش میوه نشینی وعملکرد میوه گردید. اثرات متقابل دورآبیاری و تغدیه بر کلیه صفات رویشی و زایشی معنی دار بود. بیشترین عملکرد میوه معادل47/4 کیلو گرم درهردرخت در تیمار آبیاری با دور 7 روز و تغذیه به میزان 30 درصد کمتر از تیمار شاهد تولید شد، که با توجه به میانگین اثرات اصلی نشان دهنده تاثیر بیشتر آبیاری نسبت به تغذیه بر عمکرد نخل می باشد.