سید اکبر موسوی؛ محمدرضا خالدیان؛ افشین اشرفزاده؛ پریسا شاهینرخسار
چکیده
بهمنظور بررسی اثر آبیاری محدود بر افزایش عملکرد و بهرهوری آب سویا، آزمایشی بهصورت کرتهای خردشده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار در دو سال زراعی 1392 و 1393 در رشت اجرا شد. فاکتورها شامل آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح شامل: دو نوبت آبیاری (I2): آبیاری در زمان گلدهی و تشکیل غلاف،سه نوبت آبیاری (I3): آبیاری در زمان ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر آبیاری محدود بر افزایش عملکرد و بهرهوری آب سویا، آزمایشی بهصورت کرتهای خردشده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار در دو سال زراعی 1392 و 1393 در رشت اجرا شد. فاکتورها شامل آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح شامل: دو نوبت آبیاری (I2): آبیاری در زمان گلدهی و تشکیل غلاف،سه نوبت آبیاری (I3): آبیاری در زمان گلدهی، تشکیل غلاف و در زمان پر شدن دانهها و کشت دیم (I0) بهعنوان شاهد، وسه تیمار ژنوتیپ شامل ویلیامز (V1)، L17 (V2)و هابیت (V3)بهعنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. در طول مراحل حساس رشد گیاه طبق اعمال تیمارهای آبیاری با توجه به بارش باران و رسیدن رطوبت خاک به حد کافی در منطقه ریشه در سال زراعی 1392 فقط یک نوبت آبیاری (I1) صورت گرفت که ارقام ویلیامز و هابیت در مرحله غلاف و ژنوتیپ L17 در مرحله گلدهی بود، اما در سال زراعی 1393 با توجه به بارندگی کمتر تمامی تیمارهای آبیاری اعمال شدند. در زمان رسیدگی کامل، صفات مورد بررسی اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که آبیاری محدود در دو سال زراعی باعث افزایش عملکرد و اجزا عملکرد در ژنوتیپهای سویا شد. بیشترین عملکرد دانه در سال 1392 مربوط به تیمار I1V2و در 1393 مربوط به تیمار I3V2به ترتیب برابر 4616 و 4198 کیلوگرم در هکتار بود. در سال زراعی 1392 و 1393 ژنوتیپ L17 نسبت به دو ژنوتیپ دیگر دارای بیشترین میانگین عملکرد دانه بهترتیب با وزن 3932 و 3000 کیلوگرم بر هکتار بود و برای کشت در منطقه رشت مناسب تشخیص داده شد. در دو سال زراعی1392 و 1393 بالاترین بهرهوری آب آبیاری بهترتیب مربوط به تیمار I1V2 و I3V2 به میزان 72/1 و 97/0 کیلوگرم بر متر مکعب بود.
محسن قره شیخبیات؛ محمدرضا خالدیان؛ محمدحسن بیگلویی؛ پریسا شاهینرخسار
چکیده
امروزه استفاده از آبیاری قطرهای برای محصولاتی که بهصورت ردیفی کشت میشوند رایج است. یکی از انواع آبیاری قطرهای، تیپ زیرزمینی میباشد. بهمنظور طراحی و مدیریت سامانه آبیاری قطرهای دانستن ابعاد خیسشدگی ضروریست. با توجه به داشتن هزینه بالا و زمانبر بودن اندازهگیریهای مزرعهای، استفاده از مدلهای ...
بیشتر
امروزه استفاده از آبیاری قطرهای برای محصولاتی که بهصورت ردیفی کشت میشوند رایج است. یکی از انواع آبیاری قطرهای، تیپ زیرزمینی میباشد. بهمنظور طراحی و مدیریت سامانه آبیاری قطرهای دانستن ابعاد خیسشدگی ضروریست. با توجه به داشتن هزینه بالا و زمانبر بودن اندازهگیریهای مزرعهای، استفاده از مدلهای شبیهساز توصیه میشود.در همین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی کارایی سه مدل تجربیکندلوس و همکاران، تحلیلی WetUp و عددی HYDRUS-2Dدر آبیاری تیپ زیرزمینی با منبع خطی صورت گرفت. آبیاری در سه حجم 10، 15 و 20 لیتر در یک متر طول تیپ و سه عمق نصب تیپ 10، 20 و 30 سانتیمتر در سه تکرار انجام شد. مقایسه بین مقادیر اندازهگیری و شبیهسازی شده بهوسیله هر سه مدل با شاخصهای RMSE، nRMSE، CRM و MAE انجام شد. برای ابعاد خیسشدگی افقی مقدار RMSE برای مدل کندلوس و همکاران و مدل HYDRUS-2Dبهترتیب 051/0 و 066/0 متر و برای خیسشدگی عمودی بهترتیب 052/0 و 078/0 متر بدست آمد. برای خیسشدگی افقی مقدار nRMSEبرای مدل کندلوس و همکاران و مدل HYDRUS-2Dبهترتیب 46/15 و 71/19 درصد بهدست آمد که هر دو در رده خوب قرار گرفتند و برای خیسشدگی عمودی بهترتیب 99/15 و 74/23 درصد بهدست آمد که بهترتیب در رده خوب و متوسط قرار گرفتند. آمارههای بدست آمده برای مدل WetUp قابل قبول نبود. در خیسشدگی افقی و عمودی، شاخص CRM و MAE برای مدل کندلوس و همکاران کمترین مقدار را داشتند. در مجموع مدل کندلوس و همکاران بهترین برآورد را داشت.
هدیه پور یزدان خواه؛ محمدرضا خالدیان
چکیده
در بیشتر موارد، به منظور پیشبینی وضعیت رطوبتی خاک، قبل از نصب سیستم آبیاری، شبیهسازیهایی توسط مدلهای ریاضی صورت میگیرد تا طراحی صحیحی جهت تأمین نیاز آبی گیاه انجام شود، از طرفی، امروزه جهت بالا بردن راندمان کاربرد آب، کشت بدون خاکورزی مورد بحث بسیاری از مهندسین و طراحان قرار گرفته است. در ...
بیشتر
در بیشتر موارد، به منظور پیشبینی وضعیت رطوبتی خاک، قبل از نصب سیستم آبیاری، شبیهسازیهایی توسط مدلهای ریاضی صورت میگیرد تا طراحی صحیحی جهت تأمین نیاز آبی گیاه انجام شود، از طرفی، امروزه جهت بالا بردن راندمان کاربرد آب، کشت بدون خاکورزی مورد بحث بسیاری از مهندسین و طراحان قرار گرفته است. در این تحقیق، عملکرد مدل شبیهسازی HYDRUS-2D در دو نوع کشت با خاکورزی و بدون خاکورزی مورد بررسی قرار گرفت. برای هر سیستم کشت، مزرعهایی تحت کشت ذرت و تحت آبیاری با تیپ درنظر گرفته شد و رطوبت خاک توسط یک نوترونمتر در اعماق مختلف قبل و بعد از آبیاری در هر مزرعه اندازهگیری شد و با رطوبتهای شبیهسازی شده با مدل براساس آمارههای RMSE و EF مقایسه شد. در مزرعه تحت کشت با خاکورزی مشاهده شد که با اعمال دادههای هدایت هیدرولیکی خاک قبل از آبیاری، مدل قادر به شبیهسازی کل دورهی 29روزه نمیباشد، زیرا عمل خاکورزی باعث بزرگتر شدن خلل و فرج خاک و درنتیجه افزایش هدایت هیدرولیکی خاک (Ks) میشود، پس از اولین آبیاری به علت فشرده شدن لایهی اول خاک Ks آن کاهش مییابد، که با اعمال تغییرات زمانی پارامترهای هیدرولیکی خاک، شبیهسازی مدل بهبود مییابد. اما در کشت بدون خاکورزی، مشاهده شد که با اعمال پارامترهای هیدرولیکی خاک قبل از آبیاری بهعنوان ورودی، مدل میتواند کل دوره را به خوبی شبیهسازی کند زیرا در این نوع کشت ساختمان خاک و متعاقباً Ks خاک در طی آبیاری بهطور جزئی تغییر میکند و بنابراین میتوان در شبیهسازی با مدل، به نتایج واقعیتری دست یافت.