مجید علی حوری
چکیده
یکی از روشهای مدیریتی در استفاده از منابع آب شور، اختلاط یا تلفیق آب شور و غیرشور میباشد. این تحقیق به منظور بررسی اثرات استفاده تلفیقی از آب شور و غیرشور روی رشد پاجوشهای خرمای رقم برحی، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار به مدت یک سال اجرا شد. شش تیمار آزمایشی شامل: =T1آبیاری با آب رودخانه کارون (3/2 دسی زیمنس بر متر)، ...
بیشتر
یکی از روشهای مدیریتی در استفاده از منابع آب شور، اختلاط یا تلفیق آب شور و غیرشور میباشد. این تحقیق به منظور بررسی اثرات استفاده تلفیقی از آب شور و غیرشور روی رشد پاجوشهای خرمای رقم برحی، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار به مدت یک سال اجرا شد. شش تیمار آزمایشی شامل: =T1آبیاری با آب رودخانه کارون (3/2 دسی زیمنس بر متر)، =T2آبیاری با آب رودخانه کارون و آب شور پنج دسی زیمنس بر متر (با نسبت حجمی دو به یک)، =T3آبیاری با آب رودخانه کارون و آب شور هشت دسی زیمنس بر متر (با نسبت حجمی دو به یک)، =T4آبیاری با آب رودخانه کارون و آب شور پنج دسی زیمنس بر متر (با نسبت حجمی یک به دو)، =T5آبیاری با آب رودخانه کارون و آب شور هشت دسی زیمنس بر متر (با نسبت حجمی یک به دو) و =T6آبیاری با آب شور پنج دسی زیمنس بر متر بودند. میزان آب آبیاری با روش تشت تبخیر فائو برآورد شد. نتایج نشان داد که تیمارهای آبیاری بر صفات رویشی گیاه اثر معنیداری در سطح احتمال یک درصد داشتند. طول برگ، تعداد برگچه و ماده تر و خشک اندام هوایی گیاه در تیمار T1 فقط با تیمار T2 اختلاف معنیداری نداشت. میزان کاهش تعداد برگ و برگچه گیاه در تیمار T6 به ترتیب 9/64% و 2/58% نسبت به آبیاری با تیمار T1 بود، در حالی که این میزان در تیمار T2 به ترتیب به صفر و 2/8% رسید. همچنین ماده تر و خشک گیاه در تیمار T6 به ترتیب 7/64% و 5/67% کاهش یافت، ولی در آبیاری با تیمار T2 به ترتیب فقط 7/7% و 6/8% نسبت به آبیاری با آب رودخانه کارون کمتر شد.
مجید علی حوری؛ عزیز تراهی؛ حجت دیالمی
چکیده
کشت گیاهان متحمل به شوری میتواند راهحل مناسبی برای استفاده از منابع آب شور باشد. به منظور شناسایی پایههای متحمل به شوری در درخت کُنار، این تحقیق به روش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو عامل شوری آب آبیاری و گونه درخت کُنار در سه تکرار اجرا گردید. شوری آب آبیاری در چهار سطح 3/0، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر و گونه درخت کنار در ...
بیشتر
کشت گیاهان متحمل به شوری میتواند راهحل مناسبی برای استفاده از منابع آب شور باشد. به منظور شناسایی پایههای متحمل به شوری در درخت کُنار، این تحقیق به روش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو عامل شوری آب آبیاری و گونه درخت کُنار در سه تکرار اجرا گردید. شوری آب آبیاری در چهار سطح 3/0، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر و گونه درخت کنار در سه سطح شامل موریتانی، رملیک و کُنار بومی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تیمارهای شوری آب آبیاری اثر معنیداری در سطح احتمال پنج درصد بر ارتفاع نهال، تعداد برگ، کلروفیل برگ، قطر ساقه و غلظت نیتروژن، سدیم و کلسیم برگ داشتند. بین گونههای مختلف کُنار از نظر صفات رویشی و غلظت نیتروژن و سدیم برگ اختلاف معنیداری در سطح احتمال پنج درصد وجود داشت. اثرات متقابل تیمارهای شوری آب آبیاری و گونه کُنار نیز بر صفات رویشی و غلظت نیتروژن، سدیم و کلسیم برگ در سطح احتمال پنج درصد معنیدار گردید. با رسیدن شوری آب آبیاری به نه دسی زیمنس بر متر، تعداد برگ و قطر ساقه کاهش معنیدار و غلظت سدیم برگ افزایش معنیدار یافت. تعداد برگ در گونههای مختلف با افزایش شوری آب آبیاری از سه دسی زیمنس بر متر به شش و نه دسی زیمنس بر متر، به ترتیب 8/3 تا 4/8 درصد و 1/25 تا 3/41 درصد کمتر شد. قطر ساقه نیز در گونههای مختلف با افزایش شوری آب آبیاری از سه دسی زیمنس بر متر به شش و نه دسی زیمنس بر متر، به ترتیب 7/1 تا 1/28 درصد و 30 تا 9/77 درصد کمتر شد. در حالی که غلظت سدیم برگ در گونههای مختلف با افزایش شوری آب آبیاری از سه دسی زیمنس بر متر به شش و نه دسی زیمنس بر متر، به ترتیب 67/1 تا 73/2 برابر و 64/1 تا 36/3 برابر شد. یافتههای این پژوهش نشان داد که منابع آب شور میتوانند در آبیاری نهالهای کُنار مورد استفاده قرار گیرند.